Budzisz się o 5:30, medytujesz, biegasz 10 km, pijesz zielony sok i… czujesz ten dziwny ucisk w żołądku. Żadnych widocznych powodów do stresu, a jednak. Jak to możliwe, że jako CEO z kontrolą nad każdym aspektem życia, nadal doświadczasz irracjonalnego niepokoju? Odpowiedź jest prostsza niż myślisz: twój mózg to świetny sabotażysta, który specjalizuje się w wymyślaniu problemów tam, gdzie ich nie ma. Ale spokojnie – to tylko ewolucyjna pozostałość, z którą można wygrać.

1. Syndrom oszusta w garniturze lidera

Pamiętasz ten moment, gdy po raz pierwszy usiadłeś przy stole zarządu i pomyślałeś: „Kiedy w końcu zorientują się, że nie mam pojęcia, co robię?” To nie był jednorazowy incydent. 70% wysokich rangą menedżerów przyznaje się do tzw. syndromu oszusta – i to właśnie on może być źródłem twojego „bezpodstawnego” stresu.

• Dane mówią jasno: 58% osób na stanowiskach kierowniczych doświadcza chronicznych wątpliwości co do swoich kompetencji
• Paradoks sukcesu: Im wyżej w hierarchii, tym większe poczucie, że „to tylko kwestia czasu” aż ktoś odkryje prawdę
• Rozwiązanie: Prowadź dziennik osiągnięć – konkretne fakty są najlepszą bronią przeciwko irracjonalnym lękom

Jak odróżnić zdrową samokrytykę od toksycznego syndromu oszusta?

2. Przewlekły niedobór decyzji

Jako CEO podejmujesz średnio 35 istotnych decyzji dziennie. Problem? Twój mózg nie odróżnia „czy zwolnić CFO” od „czy zamówić kanapkę z łososiem”. Każda nierozstrzygnięta kwestia – nawet banalna – generuje mikro-stres, który kumuluje się w postaci nieokreślonego niepokoju.

Eksperyment: Przez tydzień zapisuj wszystkie nierozwiązane sprawy, nawet te trywialne. Zobaczysz, jak twoja podświadomość zamienia listę zakupów w źródło chronicznego napięcia.

Metoda 2-5-10 dla decyzyjnego detoksu:

• 2 sekundy: Decyzje bez konsekwencji (np. herbata czy kawa)
• 5 minut: Decyzje o średnim wpływie (np. priorytety dnia)
• 10 minut: Strategiczne wybory (wymagające analizy danych)

3. Zespół chronicznego „co by było gdyby”

Twój mózg to najtańszy doradca strategiczny – pracuje 24/7, generując czarne scenariusze. Ewolucyjnie to miało sens: lepiej przecenić zagrożenie niż je zignorować. Ale w XXI wieku ta funkcja przypomina alarm przeciwpożarowy reagujący na zapaloną świeczkę.

Statystyka: 85% naszych obaw nigdy się nie materializuje. Pozostałe 15%? Zwykle okazuje się mniej straszne niż przewidywaliśmy.

Jak oszukać własny mózg?

1. Nadaj lękom konkretne nazwy („Projekt X – katastrofa wizja 3A”)
2. Oszacuj prawdopodobieństwo (zamiast „na pewno” użyj „20% szans”)
3. Przygotuj plan B (nawet absurdalny – sam fakt jego istnienia redukuje stres)

4. Toksyczny perfekcjonizm w przebraniu profesjonalizmu

W startupowym żargonie nazywamy to „syndromem MVP” (Minimum Viable Product). W życiu prywatnym? Po prostu niemożnością zaakceptowania czegokolwiek poniżej ideału. Paradoksalnie, im więcej osiągasz, tym wyżej podnosisz poprzeczkę – i tym większy stres odczuwasz.

Case study: Gdy po raz pierwszy osiągnęliśmy 1M ARR, zamiast świętować, zacząłem analizować dlaczego nie 1.5M. Sukces stał się źródłem frustracji.

Perfekcjonizm vs doskonałość – różnice:

• Perfekcjonista mówi: „Muszę być najlepszy”
• Profesjonalista mówi: „Chcę być lepszy niż wczoraj”
• Perfekcjonista boi się porażki
• Profesjonalista uczy się na błędach

5. FOMO w wersji dla liderów

Jako przedsiębiorca masz wyjątkową przypadłość: boisz się przegapić zarówno okazję biznesową, jak i dziecięce przedstawienie w szkole. To nie jest zwykłe FOMO (Fear Of Missing Out) – to jego zaawansowana forma, którą nazywam FOE (Fear Of Everything).

Badania: 63% wysokiej rangi menedżerów przyznaje, że rezygnuje z urlopu z obawy przed „wypadnięciem z obiegu”. Absurd? Tak. Powszechny? Niestety tak.

Antidotum na FOE:

• Zasada 1/7: Jeden dzień całkowitego offline tygodniowo
• Delegowanie jako terapia (tak, świat się nie zawali bez twojej decyzji o kolorze logo)
• Kalendarz „strat” – świadome rezygnowanie z niektórych okazji

Podsumowanie: Jak okiełznać „bezpodstawny” stres?

Twój niepokój nie jest bez powodu – po prostu źródła często leżą poza oczywistymi czynnikami. Klucz to:

1. Nazwij swoje lęki – co konkretnie cię stresuje?
2. Oddziel fakty od fikcji – jakie są realne dane?
3. Podejmij decyzję – nawet jeśli to decyzja o odroczeniu decyzji
4. Zaakceptuj niedoskonałość – w sobie i sytuacji
5. Świadomie rezygnuj – nie możesz mieć wszystkiego

Pamiętaj: stres to często tylko głos ewolucji, która nie nadążyła za tempem twojego życia. Możesz go oswoić – nie musisz być jego ofiarą. A jeśli nadal czujesz, że to nie działa? Zawsze możesz zwolnić… swojego wewnętrznego krytyka. Przecież jako CEO masz prawo do zwolnień, prawda?

Piotrek

Cześć, jestem Tomasz Nowak – CEO i współzałożyciel NexTech Solutions, globalnego startupu technologicznego, który z 3-osobowego zespołu rozrósł się do ponad 200 pracowników w 7 krajach.

Kim jestem?

Mam 35 lat i od 12 lat działam w branży technologicznej, w tym od 5 lat jako CEO. Z wykształcenia jestem magistrem informatyki (Politechnika Warszawska), ukończyłem również MBA na INSEAD, ale moim prawdziwym uniwersytetem był proces budowania firmy od zera do globalnego zasięgu.

Wierzę w podejmowanie decyzji w oparciu o dane, nie intuicję. Cenię sobie bezpośrednią komunikację i transparentność – zarówno w relacjach z zespołem, jak i na tym blogu. Jestem pragmatycznym wizjonerem – potrafię marzyć o wielkich rzeczach, ale zawsze z planem realizacji w ręku.

Moje wartości

• Transparentność i uczciwość – fundamenty każdego trwałego biznesu
• Innowacyjność – nie jako modne hasło, ale codzienna praktyka
• Kultura organizacyjna oparta na odpowiedzialności i autonomii
• Rozwój pracowników jako klucz do sukcesu firmy
• Globalne myślenie od pierwszego dnia działalności

Poza biznesem

Wstaję codziennie o 5:30, by zacząć dzień od medytacji i treningu. Mimo intensywnego grafiku (ponad 50 lotów biznesowych rocznie), staram się utrzymywać work-life balance. Biegam w triatlonach, gram w tenisa i jestem aktywnym mentorem dla młodych przedsiębiorców.

Najważniejsza rola w moim życiu? Ojciec dwójki dzieci, dla których staram się być obecny mimo wymagającego biznesu.

Dlaczego ten blog?

„Strona Szefa” to moja przestrzeń do dzielenia się praktyczną wiedzą z zakresu zarządzania i budowania globalnego biznesu. Bez korporacyjnego żargonu, bez pustych frazesów, za to z konkretnymi przykładami i danymi.

Piszę zarówno o sukcesach, jak i porażkach – bo to z tych drugich płyną najcenniejsze lekcje. Jak mawiamy w zespole: „Nie ma nieudanych projektów, są tylko eksperymenty z nieoczekiwanymi rezultatami.”

Jeśli szukasz praktycznej wiedzy o budowaniu startupu, zarządzaniu zespołem w szybko rosnącej firmie i skalowaniu biznesu na globalną skalę – jesteś we właściwym miejscu.