W świecie, gdzie Elon Musk może ogłosić przejęcie Twittera w koszulce z napisem „Take the red pill”, a Mark Zuckerberg testuje metaverse w szarym t-shircie, dress code w pracy przestał być oczywisty. Czy garnitur to wciąż must-have, czy może już tylko zbędny balast korporacyjnej przeszłości? Sprawdźmy dane, zanim podejmiemy decyzję.

Od gorsetu do hoodie: krótka historia dress code’u

W 1911 roku, gdy IBM powstawał, dress code był prosty: garnitur, krawat i obowiązkowy melonik. Sto lat później ich CEO występuje w jeansach. Co się zmieniło? Praktycznie wszystko:

• 1920-1950: Uniformizacja – wszyscy wyglądają identycznie jak z katalogu
• 1960-1980: Bunt – krawaty stają się symbole establishmentu
• 1990-2010: Business casual – kompromis między dyscypliną a wygodą
• 2010-2023: „Wear your personality” – dress code jako element employer brandingu

Najciekawsze? Dane CBRE pokazują, że firmy z bardziej swobodnym dress code’em mają o 13% wyższe wskaźniki retencji pracowników. To nie jest rakietowa nauka – ludzie wolą czuć się sobą.

5 mitów o dress code’ach, w które wciąż wierzą menedżerowie

Mit 1: Garnitur = profesjonalizm

Badanie Stanford z 2022 roku pokazało, że kandydaci w casualowych strojach byli oceniani jako bardziej kompetentni w branżach kreatywnych. W tech’u różnica sięgała 27%.

Mit 2: Dress code poprawia dyscyplinę

Google od 15 lat nie ma dress code’u. Jakoś ich dyscyplina nie ucierpiała – chyba że liczyć spontaniczne bitwy na poduszki w biurach.

Mit 3: Klienci tego oczekują

Ankieta PwC: 68% klientów B2B deklaruje, że strój rozmówcy nie wpływa na ich decyzje zakupowe. Chyba że mówimy o doradcach finansowych – tam wciąż króluje zasada „no suit, no trust”.

Mit 4: To element naszej kultury

Kultura zjada strategię na śniadanie – każdego dnia. Ale czy na pewno twoja kultura organizacyjna opiera się na rodzaju koszuli?

Mit 5: Bez dress code’u będzie bałagan

Airbnb ma zasadę „Wear your story”. Jakoś nie słyszałem, żeby ktoś przyszedł w piżamie. Chyba że podczas ich słynnych Pyjama Days.

Dress code 3.0: praktyczny przewodnik dla firm

Testuj hipotezy, nie swoje ego. Oto framework, który wprowadziliśmy w NexTech:

Kiedy dress code ma jednak sens?

Zaufanie buduje się latami, a traci w sekundy. Są sytuacje, gdy dress code to nie fanaberia:

• Bezpieczeństwo: Buty ochronne na hali produkcyjnej to nie dyskusja
• Marka osobista: Steve Jobs i jego czarne golfy stały się elementem legendy
• Równość: Unikanie strojów, które mogą być źródłem dyskomfortu
• Specyfika branży: Sędzia w dresach? Chyba tylko w koszmarach prawników

Jak wprowadzić zmiany bez rewolucji?

Szybkie decyzje, powolne żale. Zastanów się dwa razy, zanim zlikwidujesz dress code z dnia na dzień. Oto nasze sprawdzone kroki:

1. Badanie potrzeb: Ankieta wśród zespołu – może ludzie lubią dress code?
2. Pilotaż: „Casual Fridays” to dobry początek
3. Wytyczne, nie zakazy: Zamiast „zakaz klapek” – „uważaj na palce przy windzie”
4. Przykład z góry: Jeśli CEO przychodzi w szortach, reszta się ośmieli
5. Feedback loop: Po 3 miesiącach sprawdzamy, co działa

Przyszłość: czy dress code w ogóle przetrwa?

W erze pracy hybrydowej i metaverse, dress code ewoluuje w nieoczekiwanych kierunkach:

• Awatary biznesowe: Twój wirtualny garnitur może kosztować więcej niż prawdziwy
• Digital dress codes: Regulamin tła na Zoomie to nowy dress code
• Biometryczne stroje: Ubrania monitorujące poziom stresu – już testowane w Japonii
• Sustainability: Punkty za ekologiczne materiały w firmowym systemie motywacyjnym

Nie ma nieudanych projektów, są tylko eksperymenty z nieoczekiwanymi rezultatami. Dress code w pracy to jeden z nich. Moja rada? Buduj firmę, którą sam chciałbyś mieć za pracodawcę – jeśli dla ciebie oznacza to garnitury codziennie, świetnie. Jeśli wolisz pracować w kapciach – tylko pamiętaj o dezodorancie.

Piotrek

Cześć, jestem Tomasz Nowak – CEO i współzałożyciel NexTech Solutions, globalnego startupu technologicznego, który z 3-osobowego zespołu rozrósł się do ponad 200 pracowników w 7 krajach.

Kim jestem?

Mam 35 lat i od 12 lat działam w branży technologicznej, w tym od 5 lat jako CEO. Z wykształcenia jestem magistrem informatyki (Politechnika Warszawska), ukończyłem również MBA na INSEAD, ale moim prawdziwym uniwersytetem był proces budowania firmy od zera do globalnego zasięgu.

Wierzę w podejmowanie decyzji w oparciu o dane, nie intuicję. Cenię sobie bezpośrednią komunikację i transparentność – zarówno w relacjach z zespołem, jak i na tym blogu. Jestem pragmatycznym wizjonerem – potrafię marzyć o wielkich rzeczach, ale zawsze z planem realizacji w ręku.

Moje wartości

• Transparentność i uczciwość – fundamenty każdego trwałego biznesu
• Innowacyjność – nie jako modne hasło, ale codzienna praktyka
• Kultura organizacyjna oparta na odpowiedzialności i autonomii
• Rozwój pracowników jako klucz do sukcesu firmy
• Globalne myślenie od pierwszego dnia działalności

Poza biznesem

Wstaję codziennie o 5:30, by zacząć dzień od medytacji i treningu. Mimo intensywnego grafiku (ponad 50 lotów biznesowych rocznie), staram się utrzymywać work-life balance. Biegam w triatlonach, gram w tenisa i jestem aktywnym mentorem dla młodych przedsiębiorców.

Najważniejsza rola w moim życiu? Ojciec dwójki dzieci, dla których staram się być obecny mimo wymagającego biznesu.

Dlaczego ten blog?

„Strona Szefa” to moja przestrzeń do dzielenia się praktyczną wiedzą z zakresu zarządzania i budowania globalnego biznesu. Bez korporacyjnego żargonu, bez pustych frazesów, za to z konkretnymi przykładami i danymi.

Piszę zarówno o sukcesach, jak i porażkach – bo to z tych drugich płyną najcenniejsze lekcje. Jak mawiamy w zespole: „Nie ma nieudanych projektów, są tylko eksperymenty z nieoczekiwanymi rezultatami.”

Jeśli szukasz praktycznej wiedzy o budowaniu startupu, zarządzaniu zespołem w szybko rosnącej firmie i skalowaniu biznesu na globalną skalę – jesteś we właściwym miejscu.